Triplog

2 okt: vlucht Brussel-Addis Abbeba.

3 okt: vlucht Addis Abbeba-Jeddah. Grensformaliteiten zijn een eitje. Maar, zoals altijd gevreesd, fiets is niet mee. Valies wel. Duurt wel twee uur tegen dat Clarionbusje er is. Hevig over en weer gewhatsapp tussen mezelf en bediende van hotel

4 okt: vrijdag vandaag. Zal wel niet veel gebeuren zeker op fietsvlak ? Om 11.00 stuur ik een berichtje naar de lost luggage. Geen reactie. Om 15.00 wanneer ik lig te plonzen in het zwembad, krijg ik de melding dat mijn fiets gearriveerd is. Om 18.00u. rij ik met het shuttlebusje naar de luchthaven en tien minuten later terug in het busje dat netjes op me wachtte.

5 okt: ik knutsel mijn fiets in elkaar en geniet daarna rustig van de faciliteiten van mijn prima maar duur hotel. 's Avonds ga ik eten in de wijk rond het hotel en rij tevens mijn eerste kilometers (ook als proefrit). Alles draait mooi rond...5 km

6 okt: vandaag zijn de zakken aan de beurt. Een laatste selectie gebeurt, ik fiets ook nog naar de Hyper Panda voor inkopen en keer terug naar het hotel voor... het zwembad. Alles is klaar om morgen te vertrekken ! 8 km

7 okt: om 10.15 zit ik op mijn fiets en na 4 km al word ik staande gehouden door een professor. Hij wil dat ik kom spreken voor zijn klas. Via de Corniche (met zijn ambetante gele mannetjes die je niet op de zeedijk laten rijden) verlaat ik Jeddah en word uitgenodigd bij Osama en familie. Eventjes uit de hitte. Nou ja. Om 17.00 u vertrek ik weer en met de wind mee arriveer ik 25 km verder, net in het donker in Bahrah. Daar blijkt geen logies op de plaats te zijn die mijn kaart aangeeft en na lang zoeken mag ik gratis in een "chalet" slapen. 85 km, 122 m klimmen

8 okt: om 8.30 zit ik al op mijn fiets, maar er zit precies pap in mijn benen. De hitte (38°) valt me zwaar. Het is nagenoeg vlak én de wind zit mee, maar het gaat niet vooruit. Ik heb trouwens een verkoudheid en dat is ook niet echt bevorderlijk. Wanneer ik over een bult rij, valt mijn helm zonder dat ik het doorheb en de vrachtwagen achter mij remt, maar kan mijn helm niet meer ontwijken. Exit Lumoshelm 😔. Door het remmanoeuvre rijdt een achterligger in op de remmende vrachtwagen. Ik maak me vlug uit de voeten. Ik stop veel om in de schaduw te zitten, maar het helpt niet echt. Uiteindelijk geef ik er de brui aan in Hayywali al Fahd, een verre buitenwijk van Mecca en vind een onderkomen in een appartement via Booking. De moraal zit diep en ik ben blij met Katrien te kunnen chatten : 48 km, 111 m klimmen.

9 okt: in een grote boog rij ik onder Mecca door. Het is pokkeheet, maar ik drink nog meer dan gisteren. Gisteren dacht ik genoeg te drinken, maar het was niet genoeg. Ik doe er nog een schepje bovenop. Een buschauffeur, politieman en geven me onderweg in totaal 7 flesjes water.
Het gaat beter dan gisteren. In een dorpje een paar km voor ik aan de grote 15 weg kom, zet ik me op de stoep om een logies te zoeken. Na 5 minuten stopt een man en eerst via een motel in aanbouw arriveer ik een kamertje met oude airco. Suleiman is de vroomheid en gedienstigheid zelve en doet alles wat hij kan om me te helpen. Ik mag hier gratis blijven slapen en hij zorgt voor spijs en drank. Wat een lieve man !
57 km, 166 m klimmen.

10 okt: Moeilijk afscheid te nemen van Suleiman waardoor het 10.30 is wanneer ik vertrek. Ik twijfel zwaar als ik het ga halen vandaag. Ik zit op 340 m en moet naar 1.980 m. Toch probeer. Na een eerste pauze op 630 m merk ik dat de wind niet meer zo heet is. Even later schuiven er wolken voor de zon. Ik krijg steeds meer hoop. Op 1.010 m ga ik schuilen voor regen en het wordt serieuzer met de minuut. Dit onweer blijft hangen en verschillende bliksems slaan dichtbij in. Na 45 min schuilen stopt er een man met grote auto en gooien we samen snel alle zakken en fiets in de auto. Ik was doodsbang en nu zo blij in deze wagen te zitten. De man zet mij af in Al Hada en ik betrek er een hotelletje. Het regent en onweert nog een flink stuk van de avond. Dju toch, zonder dit onweer ging ik het wel gehaald hebben........km, 670 m geklommen.

11 okt: Voor ik naar Ta'if fiets, nog eventjes de Mantelbavianen gaan bekijken waar de Al Hadaweg naar Mecca naar beneden duikt. Vervolgens keer ik om en rij de 25 km naar Ta'if, grotendeels bergaf tot 1.700 m. Na het inchecken ga ik lekkere munttheetjes drinken op een, jawel, terrasje en ga ik 's avonds lekker eten voor mijn verjaardag. Dankzij mijn attente sjoeke en de namiddag een fijne verjaardag gehad. 30 km, 142 klimmeters

12 okt: over de relatief drukke 15 rij ik zuidwaarts richting Al Baha. Na 35 km sla ik rechtsaf op de kleinere 205 (hoogte 1.500m). Op slag minder verkeer en ik ontelbare golven klimt de weg gestaag. De staalblauwe hemel van de morgen, krijgt in de loop van de dag witte wolkjes, die talrijker worden, grijzer worden en resulteren in onweer. Ik zie er eentje afkomen en kan net op tijd schuilen onder een brug .Na het onweer rij ik nog wat verder en beslis 2 km voor Bani Saad mijn tentje onder één van de picknickshelters te plaatsen (hoogte 2.160m). Er is een toilet vlakbij en ben na 20.00 de enige aanwezige (buiten de Bengali wachters in hun gebouwtje). Het regent nog wat, maar ik zit droog ! 69 km, 1026 klimmeters

13 okt: ik ben vroeg wakker, dus vroeg weg voor mijn doen (9.30u). De wind zit mee en het is licht bewolkt. Het klimt verder in golfjes met geregeld een korte afdaling. Uiteindelijk klim ik tot 2.530 m. Daarna komt er een langere afdaling tot 1.600 m. Wanneer ik een leuk picknickpark spot ga ik het verkennen en beslis ik ondanks het relatief vroege uur hier te blijven. De picknickshelters zijn gewone mini bungalows met lavabo, licht en elektriciteit. Hoe cool. Dit wordt mijn huisje voor de nacht en was me volledig aan mijn lavabootje. 66 km, 708 klimmeters.

14 okt: Apengekrijs wekt me en wanneer ik mijn hoofd buitensteek, sprinten ze allemaal weg. Om 9.30u alweer op de fiets en ook nu gaat het in langere klimmen voornamelijk omhoog en soms omlaag. Ik moet een aantal tunnels door en soms rijdt een wagen met knipperende lichten achter mij voor mijn veiligheid. Tof. Ook nu verandert het mooie weer in zware bewolking en rond 17.00 u beland ik zelfs op 2.000 m hoogte in de wolken. Het dondert in de verte en ik maak me uit de voeten. Binnen 6 km lijkt er een toffe picknickplaats en net voor de storm me grijpt, rij ik in één van de vele beschutte shelters. Helaas wil de bewaker mij niet laten slapen en wijkt ook niet voor geld. Deze onmens wil mij gewoon het onweer injagen. Ik weiger direct te vertrekken, maar eenmaal het ergste gepasseerd is rij ik in het donker en bergop naar een volgende picknickplaats, maar deze shelters in de vorm van een hoge parasol bieden met moeite beschutting. Ik beslis nog 2 km verder te rijden voor een volgende, maar hier net dezelfde indeling. Ik heb er genoeg van en blijf hier. Het regent gelukkig niet meer en mik mijn tentje onder zo'n parasol. Pfff. 68 km en 1290 klimmeters

15 okt: weerom wekken mantelbavianen mij. De snoodaards zijn er met mijn afvalzakje vandoor. Ik jaag ze weg. Tijdens mijn ontbijt stalkt een kat mij hardnekkig. En bij het laden van mijn fiets krijg ik een zeer pijnlijke steek van een pottenbakkerswesp. Aw. Onder het betonnen bankje waar ik al heel de tijd rond beweeg zit een nest. Mijn enkel zwelt en doet flink pijn. Als dit maar niet escaleert. De beesten hebben het vandaag blijkbaar op mij gemunt. Kan ook niet anders, zo'n lekker stuk 😂
Het klimt flink en daalt geregeld en bij een brandweerpost stop ik even en zeg gedag. De chief spreekt een beetje Engels en ik krijgt wat uitleg bij verschillende wagens. Op bijna 2.500 m hoogte eet ik een vegetarische maaltijd en daarna volgt een lange afdaling tot in Al Baha en het serviced appartment dat ik geboekt heb via Booking. 49 km en 882 klimmeters

Ik heb mijn eerste grotere etappe afgelegd tussen Ta'If en Al Baha, goed voor 252 km en 3906 hoogtemeters.

16 okt: met de fiets daal ik de imposante bergweg richting Rode Zee af. Na 25 km afdaling bezoek in het kandidaat werelderfgoed dorpje Tee Ain. 1.500 m afdalen betekent ook weer snoeiheet. Ik ben de enige bezoeker en in het mooie visitor center krijg ik koffie en dadels aangeboden. De oase onderaan het dorp wordt gevoed door een stroompje en ik drink er een thee onder reusachtige vijgenbomen. Dan beklim ik de vele trappen tussen de oude stenen gebouwen in Al Bahastijl tot helemaal boven het fort. Ik heb heel het fort voor mij alleen. De setting is heel mooi. Rond 15.00 start ik met liften terug naar Al Baha. Na een klein halfuurtje nemen twee Jemenieten met een lading dozen me mee. Als ik boven vraag wat de lading juist is, blijken het dadels te zijn en krijg ik prompt een pakje !
Voor 20 Sar laat ik me scheren en ga ik lekker eten. 34 km, 176 klimmeters

17 okt: per fiets naar het Raghadanpark. Eerst passeer ik het Prins Hissampark vol met paviljoentjes, kiosken, speeltuigen, ziplines en hangbruggen. Raghadan zelf ligt nog een stuk hoger. Hier enkel picknickplaatsen en redelijk wat boompjes. Het krioelt er ook van de mantelbavianen. Ik installeer me op het hoogste platformpje en kijk recht de vallei in waar ik gisteren in dook. Ik ben er helemaal alleen en blijf er lange tijd zitten. Bij terugkeer nog een thee en geroosterde maïskolf , inkopen in de supermarkt, muntthee slurpen in mijn stamkroeg en lekker gaan eten bij Five Seasons. 23 km, 408 klimmeters

18 okt: vrijdagmorgen rij ik Al Bahah uit. Het is doods op straat en het gaat flink op en neer. De wind zit mee, het weer is prima, ik vorder goed, maar in de late namiddag zoek ik een slaapplaatsje. Daar zijn een aantal shelters langs de weg, maar redelijk vlakbij. Ik probeer nog een landweggetje dat er veelbelovend uitziet, maar een roedel honden blijft maar blaffen en ik keer terug naar een van de shelters net voorbij het dorpje Al Juraysah. Met mijn oordoppen kan ik het verkeerslawaai wel redelijk wegfilteren. 91 km, 1757 hoogtemeters, eindhoogte 1.759 m

19 okt: om 9.30 al op de baan. Er zitten weeral flinke klimepisodes in. Weeral zijn er geregeld mensen die stoppen om me water of meer aan te bieden. Een Europeaan staat me ook op te wachten. Piotr de Pool. We maken een lang praatje en mocht ik passeren mag ik in zijn villa bij de in aanbouw zijnde cementfabriek nabij Jezan blijven. Een 5 tal km voor Bani Amr nodigt een man me uit voor eten en zijn 300+ jaar oud huis. Daar aangekomen showt hij me rond in het met oude gebruiksvoorwerpen volgestouwde huis, vergezelt hij me op restaurant en betaalt het eten en laat me gratis overnachten in zijn serviced appartments. In het gastenboek dat hij mee heeft blijkt hij een sjeik te zijn met aanzienlijke connecties. Ik vermoedde al met een belangrijk persoon te maken te hebben want iedereen springt en stuift weg op zijn bevelen. 66 km, 1339 hoogtemeters, eindhoogte 2.149 m

20 okt: ik ontbijt om 9.00 u samen met de hotelmedewerkers en word persoonlijk uitgezwaaid door Sjeik Ali Hassan El Amri. En gij nu 😁.
Het is weer flink klimmen bijwijlen en ik kom zelfs op 2.648 m.
Ook Piotr passeert me weer op weg naar Jizan en we praten wel een halfuur. Na een fikse afdaling kom ik thv Bin Salam in mooi rotsig gebied. Ik schuil bij een supermarktje voor wat gedruppel, doe inkopen en 500 m verder installeer ik me onder een shelter in het aan een imposante rotswand gelegen (safari)parkje net voor Tanomah. Het wachtertje gebaart van alles en kijkt toe wanneer ik kook en eet, maar ik ben nog altijd niet zeker als ik er mag blijven. Dat blijkt later wel zo te zijn en die avond bewonder ik nog een wolkenschouwspel en mooie zonsondergang. Voorwaar een leuk parkje. 62 km, 1151 hoogtemeters, eindhoogte 2.291 m

21 okt: Net na Tanomah klimt het onmiddellijk 400 m omhoog en wat later in golfjes nog hoger tot ik op een bepaald punt op wel 2.709 m zit. Af en toe rij ik eventjes door de wolken. Bij een uitzichtpunt drink ik 2 lekkere munttheetjes en mag niet betalen van de genereuze Pater Damiaan-lookalike. Een afdaling en een klim verder, net buiten Sabah rij ik weer zo'n picknickparkje op dat net ver genoeg van de baan ligt. Het wachtertje maakt geen bezwaar en zet meteen mijn tentje op. Die avond slokt de mist me soms volledig op. Ik was me in het toiletgebouwtje en slaap een rustige nacht. 61 km, 1227 hoogtemeters, eindhoogte 2.557 m (mijn hoogste kamp tot nu toe).

22 okt: Onder het goedkeurend oog van het wachtertje ontbijt ik en laad mijn spullen op de fiets en klim direct naar 2.629 m, het hoogste punt van vandaag. Rechts van mij loopt de rand van de kliffen, links kijk ik uit over een leeg en pokdalig landschap. Ik kruis zowaar op die hoogte een (waarschijnlijk inboorling) fietser op koersfiets. Dan zak ik in golfjes naar 2.116 m om na een laatste finaal klimmetje, Abha binnen te rijden en in mijn net geboekte hotel in te checken. Nog een theetje en taartje die avond want ik heb vreemd genoeg niet echt honger (uitgebreid geluncht in een Indisch wegrestaurant rond de middag). 62 km, 610 hoogtemeters, eindhoogte 2.235 m.

Bij deze zit de tweede grote etappe erop, goed voor 342 km en 6084 hoogtemeters. Km tussentotaal : 932 km

23 okt: Rustdag. Blijf lang plakken in mijn ruime hotelkamer. Schrijf wat voor Ps. Rond 13.45 op de fiets via kasteel Shamsan (niet veel soeps + gesloten), naar centraal middenplein met mooie gebouwen, boodschappen gedaan + tweede ¾broek gekocht. Twee theetjes gedronken en nog wat verder geschreven en lekker Chinees gegeten. 12 km, 193 hoogtemeters.

24 okt: tweede rustdag. Poging om de kabelbaan te nemen: gesloten. Botte reactie aan het Asir Development Agency. Sjeik Ali plooit zich later dubbel in excuses in hun naam. “High City” niet veel soeps. “Green Mountain”: gesloten. Dan maar wat thee slurpen en schrijven en 's avonds hamburger + friet bij fastfoodjoint Herfy. 28 km, 483 hoogtemeters.

25 okt: redelijk wat regen voorspeld vandaag, dus extra rustdag. Kom bijna mijn kamer niet uit. Lees mijn gids, schrijf wat. Om 16.30 te voet naar kapper, haar + baard; duur; 45 Sar. 's Avonds kip met rijst om de hoek. Serieuze onweersbui. Geen fiets uitgehaald vandaag.

26 okt: Om 10.00 u weg uit Abha, geen al te zware tocht vandaag. Mooie oude lemen huizen en torens langs de weg. Ik stop aan het Tamniah museum, maar buiten een Australisch koppel is er niemand. Ik neem wat foto's. Bij aankomst Al Habala is ook alles dicht. Ik word aangesproken door politieman in burger in auto om thee te drinken. Dit is mijn kans. Na lekkere thee en 4 wolkjes parfum vraag ik of ik hier ergens mijn tent mag zetten. Geen probleem, zet die maar in die grote tent daar. Ik stel alles op en ga met de fiets nog even wat uitzichtpunten op de rand gaan checken. Drink een thee en eet een geroosterde maïskolf en keer rond 18.20 u terug naar mijn tent-in-tent voor avondmaal en nog meer thee. 64 km, 821 hoogtemeters, eindhoogte 2.380 m

27 okt: ik ontbijt en als ik klaar ben word ik binnen uitgenodigd voor ...ontbijt. Met een meer dan volle maag rij ik al gistend naar de resterende uitzichtpunten en vervolgens over mooie rustige glooiende wegen tot op de 15. Die volg ik een 15 tal km en rij dan weer via zeer rustige wegen tot op het kruispunt met de 158 in Sarat Abidah waar ik voor 200 Sar een kamertje huur. Ik heb heel de dag met een opgeblazen gevoel gereden en de omelet van deze morgen speelde mij heel de dag parten. 54 km, 673 hoogtemeters, 2.407 m eindhoogte.

28 okt: eerst rij ik onbepakt terug naar het verlaten historisch dorpje Al Jahamah dat volstaat van de lemen huizen en torens, sommige mooi gerestaureerd, andere vervallen. Mooie plek met die typische Jemenitische stijl huizen. 5 km terug, zakken monteren en via de 158 rij ik eerst wat golvend tot 2.422 en net voor de grote afdaling word ik bij de politiecontrolepost op thee, parfum (welkomstgebaar) en koffie getrakteerd. Dan volgt een lange afdaling tot in Al Farshah, waar ik bij gebrek aan rustige plaatsjes een kamer boek voor 130 Sar. Mooie gevarieerde route met oude huizen, dromedarissen, bergen, bloemenmannen met kromdolken en kamikaze idioten in Al Farshah. 68 km, 377 hoogtemeters, eindhoogte 1.033 m.

29 okt: direct onverbiddelijk omhoog, 300 m klimmen over 2.5 km. Ik haal het in één keer. Onderweg vind ik een bloemenkroon en zet die op mijn hoofd. Op mijn pad liggen nog een paar ultrasteile beklimmingen met soms hellingspercentages tot 16% ! Ik raak er telkens met veel moeite relatief snel op. Maar het vraagt veel energie. Ik passeer de toegangsweg naar de mooie Wadi Lajb en een paar km verder vind ik in een verlaten veld tussen wat bomen een kampeerplekje. 55 km, 1.339 hoogtemeters, eindhoogte 1.307 m

30 okt: mijn kampeerplekje bevindt zich bijna halverwege de eerste klim voor vandaag, ook weer heel steil. De afdaling ervan is hallucinant steil. Tot drie maal toe stop ik om mijn velgen en remmen te laten afkoelen. Ik durf me niet sneller dan 20 km/h naar beneden te laten storten. Er volgt nu nog één klim die enkel in de eerste twee km heel steil is. De rest is goed te doen. Op de laatste col van 1.062 m laat ik de bergen achter mij en duik via een lange afdaling en onder zeer dreigende luchten naar de bakoven aan de Rode Zee. Het blijft evenwel droog. Het onweer kwam niet aanzetten, maar lijkt net gepasseerd. Overal grote plassen. Om 14.45 u eet ik een lekkere vis met rijst en toegeschoven radijs, rammenas en rucola van mijn buur. Ik mag van de Afghaanse uitbater niet betalen en krijg er 2 bananen bij voor onderweg. 25 km in licht dalende lijn en wind mee brengt mij in Mahalah. 73 km, 636 hoogtemeters, eindhoogte 57 m
31 okt: via binnenwegen rij ik naar Jizan. Dat lukt aardig ondanks de 36°. Eén keer verzeil ik in het gebied waar ze aan de nieuwe luchthaven aan het bouwen zijn. Ik keer om en volg een paar km de grote weg om dan weer rechtsaf langs de kust het drukke Jizan in te fietsen. Op Booking reserveerde ik een kamer in het Quba hotel, strategisch gelegen niet ver van de haven en de luchthaven. 85 km, 49 hoogtemeters, eindhoogte zeeniveau.

1 nov: tijd om wat van Jizan te zien. Het Ottomaanse fort op de heuvel is natuurlijk gesloten maar is wel een mooi foto object evenals het zicht op de stad. De Corniche is rustig en fijn en ik drink thee en koffie in de Dunkin Donuts. Ik heb ook ticketjes gereserveerd voor de ferry naar het Farasaneiland. 's avonds eet ik een zeer lekkere T-bone maar schrik me een hoedje bij de afrekening. Op de website (via de QR code) verscheen de 1 van 199 Sar niet.
Soit. Het heeft gesmaakt. 31 km, 74 hoogtemeters

2 nov: ik merkte gisterenavond dat mijn tickets een verkeerde datum hadden. Vrijdag vandaag en ik rij 's morgens vroeg eerst naar het Macna bureau en ze wijzigen zonder probleem. Terug naar het hotel en de hitte wat uitzitten op mijn leuke kamer.
Rond 16.00 u kom ik buiten, loop in de grote Jarir bookstore die behalve wat boeken en de mooie offroad Al Dalila reisgidsen, voornamelijk een grote Mediamarkt is. Showarma 's avonds en terug naar de kamer. 26 km, 25 hoogtemeters.

3 nov: rond 14.15 u passeer ik de ticket en pascontrole, moet mijn fiets op en platform zetten voor controle, mag in de gekoelde wagen van een vriendelijke man de inscheping afwachten en vertrek uiteindelijk stipt om 15.30 voor ongeveer anderhalf uur varen naar Farasan. Daar fiets ik tot in het kleine dorpje Al Maharraq, koop er nog een vijf literfles en rij in het donker naar een strandje naast een rotsrichel op 500 m van een klein vissershaventje. Moet me insmeren tegen de bijters en bewonder de sterren en stilte. In de tent (zonder buitenzeil) is het net te doen qua warmte. 21 km, 19 hoogtemeters, eindhoogte zeeniveau

4 nov: heb relatief goed geslapen. Om 6.50 u wakker en om 7 eruit want het wordt te warm. Op het gemakje ontbijten, zootje opkramen, me te pletter zweten en om 10.15 zet ik mijn bepakte fiets klaar en loop de zee in om er pas exact 2 uur later weer uit te komen. Het water is echt warm. Nog wat schelpjes spotten, de overhangende rotsen bewonderen, me afspoelen met water en via het deels gerenoveerde dorpje Al Qessar met zijn koraalsteenhuisjes fiets ik weer naar de haven. De militair wil mijn linkerachter zak inspecteren. 1½ uur later ben ik weer in Jezan en fiets ik naar mijn Qubahotel. 23 km, 16 m hoogteverschil

5 nov: Per fiets naar de luchthaven. Lang proces maar uiteindelijk loopt alles zoals op de reservatie. Samen met twee medewerkers vinden we een manier om de fiets in de auto te krijgen (stuur eraf) en tussen voor- en achterzetels. Bagage oppikken uit Qubahotel en via HyperPanda supermarkt via Sabya en Al Henayah de onmetelijk steile bergweg naar Fayfa op. Het onweert ondertussen en de felle regen doet wilde waterstromen de bergweg af lopen. Fayfa ligt op 1.700 m en oogt groen, nat en nevelig. Overal terrasbouw. Een paar km buiten Addayer vind ik logies in een "mindere" (zeg maar ronduit slecht) serviced appartment.

Dit schreef ik als recensie:

Horrible place for 200 Sar.
I'm not a demanding or picky person but this place is a dump ! Dirty linnen and pillows full of stains, no hot water in shower, flush of toilet doesn't work, tv doesn't work, 0,0 utensils in cupboard, furniture dates from the seventies or sixties maybe. Shall I continue ? No furnace, no complimentary coffee or tea, cobwebs on the window above the bed, the two airconditioners don't work, no wifi. The list goes on and on.
Anything good you may wonder ? Yes, the fridge works. Woohoo.
If they would rent this for under 100 Sar, I would not complain. I've slept many times in similar dodgy rooms. But asking 200 Sar ? Waaaaay too much. Or could this be a case of taking disadvantage of a foreigner who doesn't speak the language ? This is close to robbery !
To be clear: I stayed in room number 101

6 nov: via de extreem steile klim tussen Addayer en Eammud kom ik op de route die ik al fietste. Nu rij ik wel de kloof van Wadi Layb in en ontdek een indrukwekkende diepe kloof en zijkloof. Ik wandel en klauter er in beiden een stuk in en na de exploratie rij ik verder en vind na veel zoeken net voor het donker een mooi doch stenig en door muggen bevolkt plekje in de buurt van Ad Darb.

7 nov: vroeg uit de veren wat de zon jaagt me uit de tent. Voornaamste stop vandaag is Rijal Alma, een uit stenen gebouwen opgetrokken bergdorpje dat hoopt op de Werelderfgoedlijst te raken. Een belangrijk knooppunt destijds op de route van Jemen naar Mecca en daardoor wat gefortificeerde huizen en heel wat verschillende verdiepingen tellende "hoogbouw" avant la lettre. De veelkleurige ramen, luikjes en deuren maken het een mooi geheel. Ik blijf er lang rondhangen.
Het picknickpark in Al Moaqqas is te druk en te muggerig en ik rij door tot in Namerah en het Nisnas hotel.

8 nov: iets ten noorden van Al Makwah sla ik linksaf op de 3100 en een tiental km vóór Qilwah, net bij het uitrijden van de tunnel weer linksaf voor opnieuw een extreem steile en small beklimming van 700 naar 1.600 m op de flanken van de Jabal Shada. Scherpe pieken afgewisseld met hoge gepolierde rotswanden vormen een prachtig natuurspektakel. Ik maak er een korte wandeling op de rotsen aan de verste moskee en eet kip met rijst in het restaurantje dat eerst gesloten leek. Een tweeling dokterpaar nodigt me uit voor thee en we praten zeker driekwart uur. Ze nodigen me ook uit om morgenochtend met hen naar een oud bergdorp te rijden waar ik later op de avond via Whatsapp vriendelijk voor bedank. Die avond slaap ik in het picknickpark dat ook nu nog lang druk blijft (vrijdagavond). Ondanks een luide prater, een stroomgenerator ergens in de buurt en midden in de nacht een lang salvo geweerschoten in de verte, slaap ik redelijk goed.

9 nov: de werkers komen al om 8 uur in de shelters de oude verroeste bbq's wegschijven, dus ben ik weer vroeg weg.
Ik probeer zo lang mogelijk in de bergen te blijven en doorkruis toch wel weer imposante berglandschappen met hier en daar een versterkte toren. Uiteindelijk arriveer ik rond 16.00 u in Al Lith, die voorlopig met de trieste prijs: "meest deprimerende kuststad" gaat lopen. Ik verken eerst waar ik mijn tentje ga plaatsen, rij dan terug naar een restaurantcluster, eet kip met rijst, doe boodschappen en rij terug naar mijn daarnet geselecteerde slaapplaats vlak aan zee en een klein haventje. Ik plaats mijn tentje in een strookje relatief proper zand, maar alles rond mij ligt bezaaid met rotzooi en plastic. Een mens wordt er haast neerslachtig van. Het blijft warm tot diep in de morgen en voor het eerst kruip ik zelfs niet in mijn lakenzak. Pfoeh.

10 nov: snel weg van hier. Zwemmen zie ik hier niet zitten. Een koffietje van een protestantse Nepalees en hop de kaarsrechte en saaie 5 snelweg op naar Jeddah. Een 40 tal km vóór Jeddah sla ik linksaf en vind er aan het Al Saifstrand een veel betere en mooiere zwemplek. Enkel de 2 priemende torens van de nabijgelegen staalfabriek verpesten het anders wel mooie plaatje. Ik blijf toch wel driekwart in het water, spoel me dan volledig af in het propere toiletgebouw en rij nog een paar tiental km tot in Al Balad, het oude stadsgedeelte van Jeddah. Toch meer dan 3 uur loop ik er rond in de smalle straatjes tussen huizen in verschillende stadia van verval of renovatie. Er zitten echt wel pareltjes tussen. Vooral het houtwerk van en rond de ramen en scheve balkonnetjes zijn heel typerend en mooi. Al Balad ligt helemaal in het zuiden en mijn reeds geboekt logies, helemaal in het noorden. Over de weg is het 30 km ! In een hectische avondspits rij ik super aandachtig, mis een aantal keren een afslag, maar beland uiteindelijk na bijna anderhalf uur (!!!) heelhuids en zonder averij mijn hotel. Dit was toch één, zoniet dé, meest enerverende rit door een grootstad in het donker. Wat een zootje ongeregeld op de weg !

11 nov: om 09.30 lever ik de auto af (na eerst in de parkeergarage van mijn hotel licht tegen een muur in achteruit gereden te hebben) en keer met een taxi terug. Ik ben terug full time fietser na een leuke huurwagenterugrit ín deze lange fietsvakantie. Omstreeks 14.00 u fiets ik naar de Obhur Waterfront en geniet van het zicht, het propere zand, de botenparade, de macho jet skiërs, een theetje en de vele inboorlingen die zich op de dijk (en niét in het fijne, witte, speciaal aangevoerde zand) komen nestelen. 16 km, 33 hoogtemeters

12 nov: ik ga naar de kapper. Uitgebreide behandeling, maar dure vogel; 60 Sar ! Daarna slurp ik uitgebreid thee in de Dunkin Donuts, later pizza in Pizzahut. 13 km, 9 hoogtemeters.

13 nov: ontbijten op de kamer, en over de drukke 5 noordwaarts. Er is geen alternatief. Niet zo fijn, stampen maar. Kip met rijst ergens halverwege in een wegrestaurant en thv Thuwal verlaat ik de 5 en rij naar het strand. Daar zet ik mijn tentje naast een jong palmboompje en bestudeer de vele badgasten. Ik krijg thee, koffie en dadels aangeboden van twee verschillende mensen. Tegen 22.00 zijn de meeste mensen weg, maar knalpotterroristen rijden rondjes in de buurt. Toch slaap ik vrij goed. 77 km, 268 hoogtemeters

14 nov: vroeg uit de veren, koffietje in fancy zaakje vlakbij en niet meer op de 5, maar op de parallelle oude 303. Dat gaat goed en is een pak rustiger, maar na Saabar zijn de vrachtwagens plots weer daar. Links van me richting zee passeer ik de ene mega installatie na de andere. De King Abdullah Economic City, de haven, een cementfabriek, een gasgestookte krachtcentrale en als toemaatje de grote Petrorabigh raffinaderij met een vette, vieze, brede rookpluim waar ik door moet. Het eerste derde van de rit was ok, de twee andere derdes helemaal niet. Ik betrek (gelukkig ruim buiten de rookpluim) een simpel kaartje in Rabigh Tower Hotel. 66 km, 178 hoogtemeters, eindhoogte 22 m

15 nov: verder over de 303 op vrijdag, dus heel rustig. Het vordert goed. Na 30 km hou ik halt aan een verlaten moskeetje. Een jeep stopt en de enthousiaste jongeman vertelt honderduit en nodigt me uit samen te lunchen in Mastoorah, 10 km verderop. Zij zijn op weg om te bidden daar. Qua timing past het perfect en na de vrijdagpreek eten we samen lekkere vis met rijst. Na de maaltijd vertrekken beiden relatief snel en blijkt natuurlijk alles betaald te zijn. Ik fiets verder en word door een man met zoon bijna gesmeekt om in zijn jeep te gaan dunebashen. Ik twijfel even, maar bedank toch. Even voorbij de Kreeftskeerkring vind ik op 500 meter van de grote Ayed Al-Hamzimoskee (echt in de middle of nowhere) een plaatsje voor mijn tent. Water heb ik via de moskee en ik sta ver genoeg van de weg en de drukbezochte moskee zelf. 88 km, 125 hoogtemeters, eindhoogte 49 m.

16 nov: 's morgens plunder ik de frigo IN de moskee, verfris me buiten en vervolg mijn weg op de ondertussen drukker geworden 303 richting Badr. Kip met rijst in Al Ghuzlani, brug over de 60 die naar Medina loopt en in neem de kalme, verlaten weg via Masit naar Yanbu al Nakhal. Sinds Badr raak ik in de heuvels, en nu voor Wasit worden het zelfs bergen. Door een man word ik gewaarschuwd voor wolven, 2 moslima's stoppen en waarschuwen voor Ethiopiërs en 45 km geen internet en stoppen me 15 Sar toe. In het laatste winkeltje voor de levensgevaarlijke zone koop ik nog water en een paar km verder vind ik een geschikt plekje bij een in een onbruik geraakt moskeetje. Er is een groot waterreservoir, maar was me toch met water uit de tank, gebruik een tapijt als bescherming voor mijn grondzeil en geniet van de sterren en de helaas niet permanente stilte. 70 km, 174 hoogtemeters, eindhoogte 171 m.

17 nov: vroeg wakker en om 9.00 u zit ik al op de fiets ! Een record ! De weg is mooi en het landschap ook. Zeer woestijnerig met bergen en grote "zandgletsjers". Dromedarissen maken het plaatje compleet. Lekkere schapenvlees maaltijd in Yanbu al Nakhal en verder over de iets drukkere (maar zeer schappelijk) 328. Het klimt heel gestaag en het landschap blijft mooi. Links van me rijzen de puntige pieken van het Jabal Radwagebergte tot boven de 2.000 m. Een tweetal km voorbij Al Faqa'ali sla ik rechts de "velden" in en vind een schitterend plekje met zicht op de bergen en ver van de weg. 100 km, 274 hoogtemeters, eindhoogte 310 m.

18 nov: trage start vandaag. Een herder per kameel passeert voor mijn neus met een grote groep kamelen. De Jabal Radwa zorgt voor de perfecte achtergrond. De 328 klimt ook nu heel gezapig omhoog door een schitterend landschap. Al rond 15.30 u. arriveer ik in Al Ais, een klein onbelangrijk stadje. 56 km, 468 hoogtemeters, eindhoogte 634 m.

19 nov: schrijven op de kamer, rond 14.30 u. naar de lokale koffiebar, verder schrijven, 1 koffie en 2 kannen thee slurpen en 's avonds een shawarma. 5 km

20 nov: op naar Al Ula. Via de 8888 kom ik weer op de 328 en het gaat wind mee en licht bergaf helemaal tot de uitgestrekte zoutvlaktes en dadelplantages rond Al Dhalyiah (rond de 290 m). Onderweg zijn het maar pover voorziene dorpjes en voorbij de eerste dadelbossen stijgt de weg weer en vind ik rechts achter een voetheuvel een rustige en mooie kampeerplek. 83 km, 168 hoogtemeters, eindhoogte 363 m

21 nov: na een rustige nacht, rond 10.30 u op weg en licht stijgend langs meer palmplantages en armtierige dorpjes tot in Arar waar een andere weg de mijne vervoegt en het ietwat drukker maakt. Voorbij Masader sla ik water in en een paar km verder sla ik rechts een zanderige wegel in, 1 km weg van de baan tussen wat lage zanderige heuvels in een mooie setting. 75 km, 206 hoogtemeters, eindhoogte 478 m.

22 nov: rond 10.15 u weg en door een echt woestijnlandschap met oases, zandduinen, bergen en dadelpalmen traag en licht bergop met tegenwind. Weerom bitter weinig winkeltjes langs de weg en uiteindelijk via een Ottomaans fortje en een lang fietspad, rij ik Al Ula binnen. Eerst nog 3 donuts in de Dunkin Donuts en dan nog 13 km verder de nauwer wordende vallei van Al Ula in. Intrek voor 6 nachten in appartement vlakbij het "oude" Al Ula. 59 km, 228 hoogtemeters, eindhoogte 682 m

23 nov: dag 1 Al Ula. Ik doe een eerste (grote) verkenningsronde via de oude stad, naar het "winterpark", vervolgens langs de kleinere weg via de fietsenzaak Wheels Bike Hub, een zijweg voor een paar km incluis en via een leuke kleine verbindingsweg tussen de rotsen naar de 375 en zo terug via Winterpark naar mijn logies. Deze morgen in mijn logies 2 Franse fietsers gesproken (de eerste twee van de hele reis !). Het landschap is fenomenaal. Overal bizarre rotsen, monolieten enz. Zeer mooi. Hier ga ik me kunnen bezighouden. Ik wil het allemaal zien en zal grondig te werk gaan de komende dagen. 59 km onbepakt, 355 hoogtemeters.

24 nov: Dag 2 Al Ula. Vandaag de grote toer. Eerst via het oude station waar werkelijk niets meer van overschiet buiten 2 karkassen van wagons, via Dadan (Nabatese tombes), waar een overijverige foulard ambetant doet wanneer ik foto's neem nog buiten het betalende gedeelte en verder langs de Bike Hub, via de zuidelijke toegang tot Hegra (Nabatese tombes) naar de 375. Op een gloednieuw rood fietspad rond een mooie groep spitse rotsen in het betalende Hegragebied. De 375 volgende tot ie weer helemaal in zuidelijke richting draait met links en rechts fraaie (groepen) rotsen. Ook een (verwacht want geen reservatie op zak) nutteloze poging om Maraya (spiegelgebouw in mooie Asharvallei) te bezoeken en zo weer tot Winterpark. Daar 2 reserveringen gemaakt voor Dadan én Hegra én een gratis reservatie om het Marayagebouw en museum te bezoeken. 77 km onbepakt, 301 hoogtemeters

25 nov: Dag 3 Al Ula. Ik fiets naar de oase en na wat zoeken vind ik het Oasis heritage trail. Leuk, maar niet heel speciaal. Het lijdt ook een beetje aan verwaarlozing. Daarna steek ik de weg over en wandel in daglicht door het deels gerenoveerde oude stadsgedeelte en beklim ook het Musa bin Naseerfort. Mooi zicht en leuk gebied. Dan is het tijd voor mijn gepland Hegrabezoek. Eerst nog een koffie en pateeke in het Winterpark en dan om 14.30 per autocar naar Hegra. Daar overstappen op een andere autocar en met een tweetalige gids in 4 stops krijgen we een selectie van Nabatese tombes en monumenten te zien. Mooi en indrukwekkend. Dankzij de laatste "slot" te nemen is de lichtinval door de zakkende zon bijna op zijn best. Heel mooi al is Petra in Jordanië niet te overtreffen. Bij de terugrit stop ik terug aan de oude stad en beklim terug het fort (en word ná het nemen van mijn foto's vriendelijk verzocht op te krassen) voor Al Ula by night foto's. Heeel mooi ! In het hotel duurt het nog een uur voor mijn Bengalese conciërge vriend de accidenteel toegewaaide deur naar het dakterras én mijn appartement kan openen zonder sleutel. 20 km, 91 hoogtemeters.

26 nov: Dag 4 Al Ula. Beetje lanterfanten in mijn kamer, ontbijten, wasje doen, boodschappen doen, koffietje halen, kaart bijwerken, beetje plannen en schrijven en rond 13.30 fiets ik weer naar Winterpark voor mijn tweede gepland en gereserveerd bezoek. Dadan deze keer. Vanop een grote afstand krijgen we uitleg over de twee tombes met leeuwenbeelden boven de poort. Er wordt nog altijd verder gegraven en gezocht door archeologen. De tweede stop per bus is Jabal Ikmah waar veel rotstekeningen en geschriften te zien zijn. Mooi, maar na de summiere uitleg krijgen we slechts 5 minuutjes. Terugfietsen naar mijn hotelletje. 20 km, 83 hoogtemeters.

27 nov: Dag 5 Al Ula. Ik fiets weer helemaal naar het noorden, ver buiten Al Ula en sla linksaf naar Shalal. Het wegje kronkelt langs imposante rotswanden en na een zeer smalle kloof te hebben doorgewandeld, drink ik een koffie op een soort kruispuntje van wadi's door hoge rotswanden ingesloten. Het was de verre rit waard. Terugfietsen naar de zuidelijkste afslag naar de Ashar vallei en het bevreemdende Maraya spiegelgebouw. Indrukwekkend in een nog indrukwekkendere vallei. Ik bezoek binnen nog de mini tentoonstelling van beelden en voorwerpen van Romeinse keizers en Alexander de Grote uitgeleend door een Napolitaans museum. Ik vervolledig de lus en fiets langs Winter Park weer naar huis. 80 km, 465 hoogtemeters

28 nov: Dag 6 Al Ula. Fietsen naar Winter Park, rechtsaf op de 70 en door een weggenomen wegwijzer (door werken) 3 km voorbij de afslag naar Elephant Rock gereden. Uiteindelijk blijkt de olifant maar om 16.00 u open te gaan. De keukenhanddoek springt nijdig uit zijn kot. Muttens. Ik zet mijn fiets een heel eind verderop en wandel naar Vessel Hole Rock, een imposante rotsboog in de vorm van een vaas/bowlingkegel. Ik zie 3 chinezen ongestoord het terrasgedeelte voor de olifant op lopen en waag ook mijn kans. De keukenhanddoek is druk in de weer met zijn gsm en ook ik verschalk hem en neem vlug wat foto's van de olifant. Dan fiets ik via Winter Park (vlug 9 nuggets en een cola bij de Burger King) naar het Herrat uitzichtpunt. 470 m klimmen over 7 km. Alleen klimt het de eerste 5 km maar 100 m. Dan weet je genoeg. Plots doemt de muur op en over 2 km mag je aan 15%, soms iets meer nog 370 m overbruggen. Maar het lukt in één keer. Veel duimpjes komen uit vensters. Boven is het dan nog een flink stuk rijden naar het drukke en kinderlijk bestuurde uitzichtpunt. Het mooie zicht op de hele vallei is indrukwekkend. Alleen jammer van de kleuterjuffrouwtjes waarvan je zelfs je tas niet op het muurtje mag leggen. In het donker daal ik af en pik mijn bagage in mijn hotel op en verkas 300 m verder voor mijn laatste nacht in Al Ula. 80 km, 800 hoogtemeters.

29 nov: na 6 volle dagen (en 336 onbepakte km's) is het de hoogste tijd om verder te trekken. Vrijdag vandaag en dus redelijk kalm op de baan. Na Winter Park neem ik de scenic route via Sch(a)lal, drink 2 koffies en neem nog 3,5 l water extra mee van het Friends café en sla op de splitsing linksaf op de ruwe tarmac van de weg zonder nummer. Het is een zeer rustige en gestaag klimmende weg dwars door het Harrat Uwwayyrid nature reserve. Van de vriendelijke Sandra en Valdemar uit Zwits-/Duitsland krijg ik een frisse Pepsi en nog water. Er zou een fietsende Zwitser mijn kant uitkomen zeggen ze. Op ruim 1.300 m vind ik beschutting voor de hier frisse wind achter een bergje grind en een grote struik. De sterrenpracht openbaart zich in alle glorie. 58 km, 745 hoogtemeters, eindhoogte 1379 m

30 nov: om halftien zit ik op de fiets en klim verder over zeer ruw en pokdalig asfalt tot ruim boven de 1600 m. Van een passant krijg ik een heerlijk geurend lunchpakketje en een fris fruitsapje. Dank u ! De beloofde Zwitser zie ik niet en de weg slingert zich door een leeg en ruw Marslandschap. Buiten een verlaten rangerstation en een paar bouwvallige wildernismoskeetjes is er helemaal niks. Het lunchpakketje bevat een verdomd lekkere maaltijd met twee schaaltjes waarvan één lever is. Na een paar uur op de lege hoogvlakte brengt een langgerekte afdaling me terug in een door zand en grillig gevormde rotsen gevuld landschap. Ik vind een ronduit schitterende kampplaats tussen de rotsen in een hoefijzervormige kom en na het opzetten van mijn tent beklim ik de rotsen rond mijn tent en ontdek zowaar rotstekeningen. Een prachtige plek. 58 km, 416 hoogtemeters, eindhoogte 1065 m.

1 dec: ik kan hier niet zo maar vertrekken en beklim nogmaals de mooie rotsen rondom mij. Met spijt laat ik dit plekje achter me en begin pas om 12.00 u verder te fietsen. Na Abu Rakah sla ik rechtsaf op de 8443 en licht klimmend sla ik na Al Faraah rechtsaf op de 8790. Op de eerste splitsing bij een bord dat vrachtwagens verbiedt deze weg te nemen, sla ik linksaf om na een paar km via een klimmend stenig pad de voet van een aantal hoge rotsbergen te bereiken en weerom een schitterende kampplek te vinden. 60 km, 417 hoogtemeters, eindhoogte 1288 m.

2 dec: de laatste dagen vertrek ik vrij laat omwille van 1. schitterende kampplekjes en 2. geen tijdsdruk. Geen tijdsdruk omdat ik meer dan genoeg tijd heb om via Wadi Disah naar Tabuk, mijn eindbestemming, te fietsen. Meer zelfs. Ik zoek op de kaart en navigatie naar een mogelijke extra omweg die mooi genoeg is om te fietsen.
Om 11 u bestijg ik mijn ros en klim gezapig tot op 1445 m en dan wordt plots duidelijk waarom op deze weg geen vrachtwagens mogen rijden. Voor me openbaart zich een waarlijk spectaculair landschap en zie ik de weg onmenselijk steil afdalen. Na toch wel een half uur boven daal ik voorzichtig af en laat mijn snelheid niet al te zeer oplopen. Mijn beide remmen moeten alles geven en ik stop zelfs een viertal keer. Na een tweetal km gaat het minder steil en daal ik verder af via Shuwaq. Voorbij Shuwaq sla ik rechtsaf op de 8761 naar (Wadi) Disah en een drietal km op deze weg vind ik ver genoeg van de weg een kampeerplekje in de duinen met 2 puppies als compagnons voor de nacht. 63 km, 217 hoogtemeters, eindhoogte 350 m.

3 dec: ook nu weer laat weg. De 2 puppies (geen spoor van mama hond) zijn matig geïnteresseerd in mijn brood die ik hen geef, maar wanneer ik water in mijn pot giet om koffie te maken, worden ze plots wel heel enthousiast. Ik serveer wat water en ze drinken gulzig. Ik zie niet direct een positieve afloop voor de toekomst van deze magere beestjes in deze dorre en aan voedsel mankerende omgeving. Na 22 km arriveer in het dorpje Disah nog 10 km verwijderd van de ingang van de wadi, maar hier is het al onwaarschijnlijk mooi. Dat belooft. In het Kyan tentenkamp huur ik een typische nomadentent met bed voor 4 nachten (500 Sar = 126 €). 35 km, 142 hoogtemeters, eindhoogte 566 m.

4 dec: op het gemakje buiten ontbijten en rond 11.30 fiets ik via WSD camp (waar ik een avondmaal reserveer) naar de wadi. De 10 km er naar toe is buitengewoon mooi en ik stop om de haverklap. Torenhoge pieken priemen aan weerskanten in de lucht. In de wadi blijken grote, diepe plassen te staan. Ik parkeer mijn fiets, doe mijn schoenen uit en wandel de wadi in. Diepe poelen, een stromend beekje, lange diep zand passages, stenige zones, groene oases, reuzenpalmbomen,. Dit alles tussen honderden meters hoge rotswanden. Verbluffend. Op # plaatsen zie ik rotstekeningen en rond 16.00 keer ik om. Om 17.30 wandel ik de kloof uit, fiets onder een kleurrijk wolkendek naar het dorp en eet in WSD camp gegrilde kip met friet en groenten. In mijn tentenkamp Whatsapp ik bijna 2 uur met Kristof en Roos die waarschijnlijk zeer binnenkort ook de KSA zullen binnenfietsen. 23 km onbepakt, 73 hoogtemeters.

5 dec: ik neem het op mijn gemak vandaag. Schrijven na het ontbijt en rond 14u30 fiets ik thv het picknickpark linksaf door een zijvallei tot waar deze weg overgaat in grind/zand. Daar beklim ik een niet al te hoge (100 m) "tafelberg" en geniet van het mooie uitzicht, vooral tijdens het "gouden uur". Het is vrijdag vandaag en ik wou een vermoedelijke drukke Wadi Disah vermijden. 16 km, 96 hoogtemeters.

6 dec: thv het picknickpark organiseer ik "safari" door wadi Disah en steek mijn fiets op de open jeep. Aan het begin van de wadi zet ik hem tegen de rotswand en rijden we verder. De "safari" is een ramp. De chauffeur rijdt te snel, stopt niet voor foto's en het werkt op mijn systeem. Op het keerpunt (halverwege de canyon en niet op het einde zoals gevraagd) geef ik er de brui aan. Rij maar alleen terug. Ik wandel wel terug. Dat doe ik op mijn gemak, drink koffie en thee bij een groep vrienden die me wenkten en beklim een beetje verder een iets toegankelijker stuk zijwand. Waar ik niet meer verder kan geniet ik lang van het machtige zicht in de kloof. 13 km

7 dec: na het debacle van gisteren wil ik voornamelijk rust, 100% controle en zo weinig mogelijk knetteraars. Ik fiets terug de mooie zijvallei in, parkeer mijn fiets en wandel een parallelle kloof met Disah in. Na wat boerderijen moet ik af en toe over of rond grote rotsblokken klauteren in de nu zeer smalle kloof. Het maakt het een beetje avontuurlijk. Hier kan ook geen enkel vervoermiddel door, dus is de stilte compleet. Zalig. Het is ook een mooie kloof met spitse torens. Nadat de kloof een "S" bocht heeft gemaakt, wordt hij weer breder en op een rotsrichel lunch ik en geniet van de absolute stilte. Dezelfde weg terug en bij het uitwandelen van de kloof, nog wat leuke dromedarisfoto's. 13.5 km gewandeld en niémand in de kloof ! Een aanrader ! 13 km

8 dec: vandaag vertrek ik, al is het weer laat. Zelfde weg terug tot op de 8756, rechtsaf nu en een tweetal km verder linksaf. Uiteindelijk bij het tankstation weer rechtsaf. Daar heb ik een zeer ontnuchterende ontmoeting met Mohammed die mij in goed Engels uitvoerig verteld over zijn arbeidsmigrant bestaan. Redelijk (en na een lunch met Mo en collega's) onder de indruk fiets ik verder tot ietsje voorbij Quraishman, waar ik rechts tussen de lage rotsen ver genoeg van de weg een mooi plekje vind tegen zo'n laag rotsgroepje. 69 km, 124 hoogtemeters, eindhoogte 190 m

9 dec: weer een late start en al vlug kom ik aan de kust en sla rechtsaf op de zeer drukke (veel vrachtwagens) 15. Na een kleine 30 km én een pauzemomentje op een verlaten strand kom ik in Duba. Daar eet ik een pizza, doe inkopen en sla rechtsaf op de 80. Die is in slechte staat, afgewisseld met prima, nieuwe stukken, maar er rijden een massa vrachtwagens op ! De eerste 10 km zijn er ook geen zijvalleien om een plekje te zoeken. Uiteindelijk dient zich links toch een vallei aan. Ik ben nog maar goed en wel aan het
ploeteren op de zandweg of ik moet al in de struiken vluchten voor een dringende boodschap. Ik heb buikpijn en blijkbaar diarree. Ik vind een plekje voor mijn tent onder een ruïneus "stalletje", maar kan er goed "verdekt" staan. Ik moet nog meerdere malen sprinten om mijn broek niet vol te schi****. 66 km, 227 hoogtemeters, eindhoogte 129 m.

10 dec: na een nachtelijke sanitaire excursie en 's morgens nog eens, hijs ik mijn fiets tot op de baan. De stroom vrachtwagens blijft constant en geregeld zijn er wegenwerken die niet bijdragen tot een beetje fietsplezier. Aan de afslag met de 8756 eet ik rijst met kip en krijg van een man een beker koffie uit zijn thermos. Op amper 270 m van de weg vind ik achter een hoge zandrichel toch nog geluidsbeschutting en slaap goed. 54 km, 348 hoogtemeters, eindhoogte 495 m.

11 dec: eenmaal op de weg begint de echte klim naar het plateau. Eerst nog een rustige tweetal km op een stukje oude weg en vervolgens terug op de drukke baan à 7 tot 8 %. Best te doen. Jammer natuurlijk van het verkeer. Boven rij ik tegen stroom voor de neus van de politie tot het wegrestaurant voor...jawel. Het gaat nu licht omlaag over een vlakte. Boodschappen én koffie in Shigry en een goeie 20 km verder rij ik na 2 grote Neom werkkampen een heel stuk door het zand tot aan de voet van een rotsheuvel die ik 's avonds nog beklim. Het is er muisstil. Mooie halo rond de maan. Gisteren ook al. 66 km, 797 hoogtemeters, eindhoogte 1176 m

12 dec: piece of cake vandaag. Eerst nog eens in het zonlicht de rotsberg op en dan ruim 1 km gehijs tot op de baan om vervolgens wind mee en berg af helemaal tot in Tabuk te fietsen. Zo'n 10 km voor Tabuk wedijveren 2 automobilisten nog om mij met spijs en drank te trakteren, waarbij de eerste (opdringerige tiep) uiteindelijk de chips die de tweede me gaf, afsnoept. In Tabuk check ik in het WS hotel in. Meteen ook het "einde" van mijn bepakte fietsreis. Ik kan van hier uit geen zinnige/fijne route fietsen en ik beslis de rest van de dagen een wagen te huren. 61 km, 69 hoogtemeters, eindhoogte 751 m.

13 dec: dagje Tabuk. Vrijdagmorgen wat schrijven in mijn hotelkamer om dan wat later het fijne dakterras mét café te ontdekken. 2 potten thee later spring ik op mijn fiets om respectievelijk, de autovrije winkelstraat (niet veel soeps), het brongebouw (gesloten), de moskee (deur dicht, laat maar) en het Hejaz treinstation (doods, niet echt interessant en museum jawel,... toe). Niet bijster interessant Tabuk. 's Avonds dromedaris met rijst in het restaurant recht over de deur. Zeer mals vlees ! 14 km, 28 hoogtemeters.

Laatste kilometers vandaag op de fiets.  EINDTOTAAL 3.261 KM

14 dec: ondanks vermelding op booking.com is er geen luchthavenshuttle, maar ze betalen wel mijn Uber Taxi. Het duurt weer vrij lang, maar uiteindelijk spring ik in mijn tweede Toyota Corolla. Naar het hotel ermee waar ik vrij veel moeite heb om hem in mijn auto te krijgen. Ik heb nog zin in een kan thee en een waterpijp op het dakterras en met twee mannen googletranslate ik en word ik ter plaatse kip met rijst getrakteerd. Het is ondertussen 15.00 u en eigenlijk te laat om nog te vertrekken. Dus boek ik nog een nachtje bij. 's Avonds eet ik Mexicaans vlakbij mijn hotel.

15 dec: in Tabuk shop ik nog eerst in de Ramez supermarkt en verlaat de stad dan in noordelijke richting op de 15. In Bir Ibn Hirmas linksaf op de 394 en na een saaie start cruise ik door een magnifiek zandstenen rotswoestijn. In Al Sharaf, linksaf op de 55 tot in Al Bad, waar ik in het (geopende !) museum/toegangsgebouw informeer als ze open zijn. Dat blijkt zo. Het is nu te laat om de site nog te bezoeken. Net buiten Al Bad rechtsaf op de 8746 richting Maqnah en linksaf de bergen in waar ik een soort van doe het zelf steengroeve een zeer rustige plek vind.
Vandaag veel werven gepasseerd. Zit in vol Neom gebied en passeerde de gesloten afslag naar Jebel Lawz, waar die halve zool van een sjeik een skigebied wil van maken (Trojena). Geschift en gedoemd tot een fiasco.

16 dec: vanuit mijn steengroeve kamp probeer ik nog eerst naar Maqnah te rijden maar twijfel zeer sterk als ik door mag. Neen, niet toegestaan, niet naar Maqnah, noch naar de mooie wadi Tayyib Ism 15 km noordelijker langs de kust. Neom gebied. Het wemelt er van de flikken en armyboys. Terug naar Al Bad en ik bezoek de site met de Nabatese tombes en nog oudere grotgraven. Leuk en gratis maar geen grote omweg waard. Vervolgens rij ik zuidwaarts over de 55 via Gayal en Sharma. Één aaneenschakeling van werven, kampen, kranen, wegenwerken. Een zootje. Prime Neom gebied. Ik rij nog een heel eind voorbij de afslag naar Tabuk en zie mijn fout 35 km verder in. Terug dus. In Shama kip bij de KFC en vervolgens rechtsaf op de mooie en pakken rustigere 7884. Wanneer ik na 50/60 km in een stenen wonderland terecht kom sla ik ongepland en curieus de doodlopende weg naar Bajdah in. Nog een heel eind voor het einde, sla ik rechts een goed berijdbare grindweg in en laveer tussen de imposante rotseilanden tot een magische plek tussen 2 van die eilanden. Daar maak ik mijn kamp en beklim 2 maal de circa 40 m hoge zandsteenrots. Top kampeerplek !

17 dec: dit is weer zo'n plaats waar je moeilijk afscheid van kan nemen. Na het ontbijt beklim ik de grote rots, maar kan maar tot haverwege tot waar ik op loodrechte wanden stuit. Het zicht is al indrukwekkend genoeg en ik neem veel foto's. Pas om 12.15 ben ik weg en rij nog eerst in noordelijke richting tot het eind van de weg. Links en rechts zijn overal mooie en indrukwekkende rotsen en duinen. Ook dit gebied zal ten prooi vallen aan het megalomane Neom. De onteigeningsborden staan langs de weg.
Ik keer terug en rij tot voor Tabuk, (veel misrijden door die vervloekte middenbermen) eet, doe boodschappen, tank en bestel koffie allemaal op dezelfde plek. Dan mis ik weer mijn afslag, maar rij via een alternatieve weg en langs militair gebied over de 8900 naar de "achterkant" van Wadi Disah. Lap ! Bij de afslag staan betonnen afsluiters met de tekst: road closed. Dan maar verder zuidwaarts. De weg klimt hoger en hoger door mooi berggebied. Het wordt een race tegen de tijd om voor het donker een plekje te vinden. Het scheelt geen haar of ik rij me nog vast in een zanderig stuk. Met veel moeite kan ik nog net ontsnappen en zet mijn tentje 200 terug vlak tegen de muur van het kerkhof. Net op tijd en geen vastzittende wagen. Oef.

18 dec: vanop mijn kerkhofkamp rij ik nagenoeg in één trek, de 230 km naar Al Ula over zeer verlaten wegen met af en toe een mager dorpje. In Al Ula komt er blijkbaar een hoge pief op bezoek want de "grote ring" rond Al Ula is afgezet. Ik heb geboekt in een "resort" een heel stuk ten noorden van Hegra op de weg naar Tabuk. Met de auto geen erg. Een poging om via de andere kant Elephant Rock te bereiken faalt ook want afgezet. Over de 70 lukt wel nog, maar gezien de grijze bewolking stel ik dat uit voor morgen. In de plaats ga ik naar de oude stad, meer bepaald de "winkelstraat" en koop wat souvenirs. Er treedt ook een traditioneel mannenkoor op met percussie. In het donker terug naar mijn tentenkamp. Een spannend ritje vooral door de vele flitsbakken en een chaotische snelheidsbeperkingsregeling.

19 dec: ik rij naar de Rainbow Arch. Via een stenige grindweg rammel ik in een paar km naar de boog. Ik ben er helemaal alleen, op een Duits koppel na. Ik neem ruimschoots de tijd om de grote rotsboog van alle kanten te bewonderen. Daarna neem ik mijn rugzakje en ga naar het rotsgebied in de buurt waar ik de volledige namiddag in rond struin, me door kloofjes wurm en verschillende rotsen beklim. Een heerlijk mooi gebied voor mij alleen. Ik zie van dicht ook nog een woestijnvos. Ik heb Elephant Rock laten schieten voor dit machtige woestijnlandschap. Blijkbaar komt mutten prins Ammehoela naar Al Ula en dat geeft ongetwijfeld weer leuke circulatieproblemen. Een goede beslissing om hier rond "mijn" boog te blijven.

20 dec: ik vertrek definitief uit Al Ula en neem de route ten noorden van Madain Saleh. Die passeert langs een paddenstoelrots en een mooie indrukwekkende dubbele boog vlak langs de weg. Op de bijzonder rustige 15 sla ik rechtsaf eerst door een kale, zanderige en eentonige vlakte en vanaf Hafirat al Aida door een zwart, bergachtig vulkanisch gebied tot in Khaybar. Daar heb ik prijs bij het eerste logement waar ik aanklop en betrek een mooi en ruim serviced appartementje. Die avond eet ik lekkere vis.

21 dec: ik heb beslist een dagje langer hier te verblijven, maar de Bengali conciërge valt nergens te bespeuren. Ik laat een geschreven briefje achter en rij 90 km over een prachtige, verlaten weg naar het Khaybar Volcano camp. Daar ergens in de buurt vertrek ik voor de beklimmen van de Al Qidr vulkaan. Over een groot en zeer gevarieerd vulkanisch veld loop en spring ik tussen en over (gestolde uiteraard) touwlava, lavatunnels, lavapoelen en -grotjes en voetonvriendelijk lavapuin. De laatste klimmeters zijn moeilijk want het gaat over een steile met zeer kleine steentjes bedekte helling. Dan ben je aan de krater op ruim 2.000 m en gaap je in de perfecte ronde en diepe krater. De kraterwanden zijn loodrecht. Hier wil je niet insukkelen. Ik kruip een paar 100 m langs de kraterrand, lunch en geniet van het indrukwekkende landschap vol vulkaankegels en lavavelden. Nabij liggen zelfs twee witte vulkanen. Over een andere route daal ik af en heb 10 km bereikt bij de auto. Die avond weigeren al mijn kaarten geld uit de automaat te halen en maak ik me zorgen.

22 dec: mijn kaarten marcheren nog altijd niet, maar via Katrien is er geld op weg naar mijn Argentarekening. Met nog slechts 220 Sar (56 €) op zak moet ik goed opletten. De eerste 50 Sar gebruik ik om mijn tank vol te gieten. Via de route van gisteren wil ik naar een volgende krater rijden. Alleen stopt die weg na 90 km en mag ik terugkeren. 180 km en een kwart tank voor niks verspild. Dan maar de grote weg naar, door en voorbij Medina. Ik tank nog eens voor 58 Sar. Nog een goeie 100 Sar en al mijn geld is op. Een dikke 30 km voorbij Medinah plant ik mijn tentje op de gortdroge bodem van een tijdelijk meer aan de rand van een lavaveld.

23 dec: vandaag contact met mijn bank. De kaarten blijken ok volgens de bankhouder. Ik rij verder naar de Wa'bah krater en in een stadje onderweg probeer ik nogmaals geld af te halen. Bij de eerste lukt het niet, bij de tweede wel. Eureka ! Ik heb weer geld op zak. Ik eet lekker Indisch, doe wat inkopen en arriveer rond 16.00 u aan de Wa'bah krater waar ik in een picknickshelter, met direct zicht op de krater, in een strakke wind, mijn tentje opzet.

24 dec: na mijn ontbijt rij ik met de auto tot aan de parking en wandel langs de krater naar Jabal Wa'bah, het hoogste punt van de krater. Een halfuurtje later sta ik al op de top en geniet van het zicht op de krater en de wijde omgeving. Terug bij de auto geef ik een deel van mijn proviand en mijn dekentje aan de Pakistaanse opzichter. Hij pakt me stevig beet en kust me drie keer op de wang. Dolblij is de man. Rond 14.00 u rij ik richting Jeddah en strand na lang zoeken in het donker in het stadsparkje van Madrakah.

25 dec: ik schrik me rot wanneer een overijverige stadswerker om 7.00 u de irrigatie activeert. Gelukkig merkt hij mijn tentje op en sluit de kraan. Hij helpt me mijn tentje op te kramen. Ook hem geef ik de laatste restantjes van mijn proviand. Een goeie 100 km later rij ik Jeddah binnen en check in in het serviced apartment net naast het appartementje waar ik verbleef voor ik Jeddah verliet voor deel II van mijn reis. Ik rij naar de Red Sea Shopping Mall op zoek naar geschikte souvenirs en ga 's avonds pizza eten in Pizza Hut.

26 dec: Vandaag nog een tweede shopping Mall om de laatste souvenirs te scoren en vervolgens naar het Clarion hotel rijden en inchecken. Ze hebben mijn fietsdoos mooi bijgehouden en in de latere namiddag ga ik mijn trouwe Japanner inleveren. Een taxi zet me weer af in het Clarion. Ik begin die namiddag nog mijn fiets te demonteren en in de doos te steken

27 dec: mijn plan om geruime tijd aan het zwembad te verblijven valt een beetje in het water door het bewolkte weer. De zon staat bijlange zo hoog niet meer als in het begin van mijn reis en het zwembad blijft in de schaduw. Het is wel nog 27°, maar de schaduw en de wind zorgen ervoor dat ik niet meer zwem. In de voormiddag prepareer ik mijn bagage en ’s avonds ga ik lekker Indonesisch eten.

28 dec: na het uitgebreide ontbijtbuffet werk mijn fiets en bagage af en ga in de namiddag plaatsnemen op een ligstoel aan het zwembad en schrijf mijn laatste afsluitende schrijfsels. ’s Avonds ga ik terug naar de Indonesiër een goeie km van mijn hotel.
29 dec: het laatste uitgebreide ontbijtbuffet en rond de middag ga ik met de shuttlebus van het hotel naar de luchthaven. Internationale vluchten vertrekken vanuit de oudere terminal en de baliebedienden krabben gestresseerd in hun haar wanneer ze mij zien arriveren met die grote doos. Uiteindelijk lukt alles, maar vertellen ze me niet te kunnen garanderen dat mijn fiets met deze vlucht zal meekunnen. De bagageluiken van het kleinere toestel zouden mijn fiets niet kunnen slikken.

30 dec: via de Ethiopische hoofdstad arriveer ik ’s morgensvroeg in Zaventem. En jawel, mijn fiets is weer niet mee. Met veel moeite kan ik mijn ontbrekende fiets rapporteren (automatisatie, mijn kl*+.*). Het weerzien met Katrien is hartverwarmend, het weer hier,  hmm, minder…

*************

→  Als absolute uitsmijter volgen hier nog wat bruikbare tot volledig nutteloze weetjes voor al wie ter kaperen wil varen.

Wist je bijvoorbeeld dat :

1. Je je best aan de aangegeven snelheid houdt ? Zowel op grote als op kleine wegen. Om de zoveel km staat er een sympathiek grijs kastje (zie foto 1) geduldig op jouw overdreven snelle passage te wachten. En ze zijn met veel, die kastjes. Soms zijn het slanke grijze buizen, of gloednieuwe witte kastjes, maar ze hebben allemaal dezelfde karaktertrek: onverbiddelijkheid. Ze flitsen zowel op de neus als op de "poep".

2. Kip met rijst zowat het meest geserveerde voedsel is ? Best lekker en meestal met een berg rijst die gerust door drie personen kan geconsumeerd worden. Begin thuis alvast maar vroeg genoeg met een moratorium op kip, zeker als je voor langere tijd op reis gaat. Er zijn overigens genoeg lekkere alternatieven, maar ten velde, ver weg van de hippe stadskernen wordt deze gevederde lekkernij jouw basismenu. Willen of niet.

3. Mirinda de lokale Fanta is ? Best lekker en in winkeltjes altijd eerlijk verkocht aan 2.50 Sar (0,64 €). De prijs staat overigens netjes op het blikje. In hotels en restaurants komt er natuurlijk wat bij

4. Er een alcoholvrij soort bier met aardbeiensmaak wordt verkocht ? Dergelijke flesjes benaderen op eigen risico en best in een wijde boog rond lopen.

5. Arabisch onverstaanbaar en onleesbaar is voor westerlingen? Tenzij voor wie het spreekt uiteraard.

6. Maria Carry met haar zeemzoete "all I want for Christmas, is youuuu" , en dan nog in de instrumentale versie, het enige moment was dat er iets Kerstmisgerelateerd te bespeuren/horen viel hier ?

7. Je ongegeneerd door het hotel, de straat, gelijk waar, kan sloffen en slepen met gelijk welk schoeisel ? Voeten deftig verplaatsen is "not done" hier.

8. De "Zorba" hier zelden gedanst wordt ?

9. Westerlingen heel welkom zijn ? Een extra serieuze streep vóór natuurlijk als je als westerling nog eens moslim zou zijn.

10. Je poep (voor de Nederlandse lezertjes; achterwerk) afkuisen met zo'n waterslang best aangenaam en proper aanvoelt ? Best te verrichten in combinatie met wat zeep en later met je rechterhand eten als je geen bestek tot je beschikking hebt.

11. "Gaston en Leo" hier totaaal onbekend zijn

12. De pechstrook als extra rijstrook wordt gebruikt ? Je krijgt bumperklevers en zeer boze blikken áls je de maximum snelheid respecterend met een snellere achterligger niét op de pechstrook gaat rijden. Deze ongeschreven wet heb ik pertinent genegeerd.

13. in onze contreien een ongeluksgetal is ?

14. Van alle islamitische landen die ik ooit bezocht, de Saoedi's het fanatiekst en meest gedreven aan het bidden sloegen ?

15. Lotus speculaaspasta, zowel de klassieke als de crunchy versie, vrij gemakkelijk verkrijgbaar is ?

16. Als er over België gesproken wordt, FN Herstal meestal ter sprake komt ? Blijkbaar zijn onze schietijzers hier populair. Daar kunnen we trots of rouwig over zijn...

17. Ronaldo hier écht probeert te voetballen en zeer populair is ?

18. Ik als arachnofoob gelukkig geen enkele kameelspin heb gezien ? Dromedarissen genoeg en aaibare kleine spinnetjes ook, maar niet die gevreesde achtpoter.

************************